کلاسیهای من شماره2 رویدادی که در فرهنگسرای ارسباران به نمایش درآمد
با توجه به نمایشگاه همکلاسیهای من که در قسمت قبل راجع به آن توضیح داده شد. این رویداد بصری در فرهنگسرای اشراق با همکاری مدیریت، آقای ابوالخیریان صورت گرفت و تمامی مباحث خوب و مفید که ماحصل کار بود در قسمت قبل به آن اشاره شد، همچنین ناگفته نماند ورکشاپی در پی نمایشگاه همکلاسیهای من به درخواست بازدیدکنندگان از هنرمند مجتبی رستمی در فرهنگسرای اشراق برگزار شد.
از آنجایی که فرهنگسرای اشراق درمنطقه 4 بود و بیشتر مدارسی که هنرمند در آن تدریس میکرد در حوالی منطقه 3 سمت خیابان شریعتی یا پاسداران به نامهای: دانش، پیام امام، نیکان، تدبیرشمس، جماران، فردوسی، فرجاد و کمیل بود که بعدها دبیرستان گسترش و سبحان هم به آنها اضافه شد. به دلیل اختلاف مسافت و دوری فرهنگسرای اشراق از مدارس نامبرده شده، اولیا برای بازدید از نمایشگاه مسافت طولانی را طی کرده بودند، از این رو بعضی از اولیا نتوانستند در روز افتتاحیه حضور داشتهباشند و آنهایی هم که آمدهبودند انتظار این را داشتند که تصویر فرزندشان در بین آثار کارشده در نمایشگاه باشد، اما با توجه به کمبود وقت و همانطور که در قسمت قبل گفته شد از بین 2000 تا عکس 300 تا انتخاب شد که از بین این 300 تا هنرمند فرصت کرد تنها 40تای آنرا برای نمایشگاه آماده کند. از نگاه هنرمند یکی از اتفاقات بد این نمایشگاه این بود که اولیا به هنگام ورودشان و بازدید از نمایشگاه با تصویر فرزندشان مواجه نشوند. از این رو مجتبی رستمی به آنها قول نمایشگاه دومی از همین مجموعه را داد، با این ترفند که این مجموعه ناقص هست و برای تکمیل آن قرار بر برگزاری نمایشگاه بعدیاست. جالب اینجا بود که هر دانشآموزی که چهرهاش در این مجموعه بود و در نمایشگاه حضور داشت آنرا خرید و به این شکل بیشتر آثار به فروش رفت. همهی اینها باعث شد که اتفاق پیدایش مجموعه دوم شکل بگیرد اما به دلیل دوری مسافت پرونده برگزاری مجدد نمایشگاه در فرهنگسرای اشراق را خود هنرمند بست.
اتفاقات پیش آمده سبب شد که اسم مجتبی رستمی برسر زبانها بیافتد و در تابستانهمان سال برای شروع سال جدید تحصیلی درخواستهای بسیار از مدارس مختلف جهت همکاری به او شد.
تقریبا سال بعد از نمایشگاه اول، مجموعه دوم آماده شد و در طول این دوران هنرمند به دنبال فضایی مناسب جهت برگزاری نمایشگاه بود. از آنجایی که گالریهای خصوصی خیلی موافق این قبیل مجموعهها نبودند و هنرمند هم در آن زمان سن و سالی نداشت، در حدود 24 الی 25 ساله بود، به همین دلیل مجددا فرهنگسرا را برای نمایش مجموعه دومش انتخاب کرد و با مدیریت فرهنگسرای ارسباران که پیشتر هم کار کرده بود صحبت کرد و قرار بر این شد مجموعه جدید با عنوان “همکلاسیهای من شماره”2 در این فرهنگسرا برگزار شود.
در نهایت مجموعه به همان ترتیب قبل و با همان سایز 30در 40 و شکل اجرای سابق با تصاویر جدید آمادهشد و در فرهنگسرای ارسباران بهنمایش درآمد با این تفاوت که اینبار نمایشگاه به حوزهایی که هنرمند در آن تدریس میکرد نزدیکتر بود و قطعا بازدید و بازخورد خوبی مثل نمایشگاه قبل و یا حتی بیشتر حاصلش بود.
نویسنده: شروین کندری
My classmates number II, an event that was shown in Arasbaran cultural center
According to the exhibition of my classmates, which was explained in the previous part. This visual event took place in Cultural Center Eshragh with the cooperation of the management, Mr. Abu AlKheirian, and all the good and useful topics that were the result of the work were mentioned in the previous part, and it also goes without saying that a workshop was held after the exhibition of my classmates at the request of visitors from the artist Mojtaba Rostami in Cultural Center Eshragh was held.
Since Eshragh Cultural Center was in District 4 and most of the schools where the artist taught were around District 3 on the side of Shariati Street or Pasdaran, namely: Danesh, Payam Imam, Nikan, Tadbireshams, Jamaran, Ferdowsi, Farjad and Komeil, which later The High School Gostaresh and Sobhan were added to them.
Due to the distance between Eshragh Cultural Center and the mentioned schools, parents had traveled a long distance to visit the exhibition, so some parents could not be present on the opening day, and those who came expected that their child’s picture would be in the exhibition. Due to the lack of time and as mentioned in the previous section, 300 were selected from among 2000 photos, and out of these 300, the artist had time to prepare only 40 of them for the exhibition. From the artist’s point of view, one of the bad events of this exhibition was that parents did not see their child’s picture when they entered and visited the exhibition. Therefore, Mojtaba Rostami promised them a second exhibition of the same collection, with the trick that this collection is incomplete and to complete it, the next exhibition will be held. It was interesting here that every student whose face was in this collection and was present at the exhibition bought it and in this way most of the works were sold. All this led to the emergence of the second collection, but due to the distance, the artist himself closed the case of re-holding the exhibition at Eshragh Cultural Center.
The events that happened caused the name of Mojtaba Rostami to become popular and in the summer of the same year, he received many requests from different schools for cooperation.
Almost a year after the first exhibition, the second collection was prepared and during this time the artist was looking for a suitable space to hold the exhibition. Since private galleries were not very agreeable to such collections and the artist was not very old at that time, he was around 24-25 years old. For this reason, he again chose cultural center to show his second collection and discussed with the management of Arasbaran Cultural Center, with whom he had previously worked, and it was decided that the new collection titled “My Classmates II” will be held in this cultural center.
Finally, the collection was prepared in the same order as before, with the same size of 30 x 40 and the same form of performance as before, with new images, and it was exhibited in Arasbaran Cultural Center, with the difference that this time the exhibition was closer to the area where the artist taught, and definitely received a good visit and feedback, such as The exhibition before or even more was the result.
Translate by: Shaghayegh Kondory