مجتبی رستمی نقاش و هنرمند ایرانی
در این قسمت همچنان به وقایع پیش‌آمده در گالری بهشت پرداخته‌می‌شود. این آتلیه
22 الی 23 متر مساحت داشت که در نزدیکی مترو شهید بهشتی بود که هنرمند از معاونت فرهنگی
مترو در آن زمان آنجارا اجاره کرده بود. در ادامه به دنبال مجوز های مربوط رفت، از آنجایی که در
دوران طلایی تدریسش بود، قطعا همگام سازی و داشتن یک آتلیه هنری یکی از بهترین اتفاق‌های پیش
آمده برای او محسوب می‌شد. حدود 24 غرفه در ایستگاه شهید بهشتی وجود داشت که به هنر و
کارگاه‌های هنری در تمامی رشته ها مثل: منبت، معرق، مس کوبی، خوشنویسی، پاپیه‌ماشه، نقاشی
و… اختصاص داده بودند. باید در نظر داشت که در آن زمان تردد در مترو بسیار بود و همین امر تاثیر
بسزایی در روند کاری و پیشرفت هنرمندان داشت. به این خاطر که علاقه‌مندان به هنر در مسیر راه
توقف می‌کردند و از آثار هنرمندان بازدید کرده و با آن‌ها صحبت می‌کردند، گاهی هم این صحبت‌ها
به خرید فروش و ایجاد یک معامله هنری بین آن‌ها تبدیل می‌شد یا شخص علاقه‌مند به یادگیری می‌شد
و در کلاس‌ها ثبت‌نام می‌کرد. سال 86 هنرمند در این فضا مشغول به کار و آفریدن و خلق آثار هنری
شد و تا سال 94 به مدت 8 سال در آتلیه بهشت فعالیت‌های هنری او ادامه داشت. از جمله اتفاقات خوب
پیش آمده برای هنرمند در آن دوران دیده شدن آثارش بود و اینکه در آنجا حدود 32 ویترین 2 در 3 به
نام نگاه گذر وجود داشت که هنرمندان مختلف می‌توانستند به صورت ماهانه آثار خود را به نمایش
بگذارند. در آن دوران برگزاری و ارائه آثار در این ویترین‌ها بر عهده مجتبی رستمی بود و اگر هم
خرید و فروشی صورت می‌گرفت تنها بین هنرمند و خریدار بود، به طور کلی کادر اصلی مترو از
هنرمند هیچ وجهی در قبال فروش آثارش نمی‌گرفت. امروزه همچنان ویترین‌های نگاه گذر به کار
گرفته می‌شوند، اما نه به شدت قبل هر از چندگاهی مورد استفاده و نمایش آثار قرار می‌گیرند. در
سال‌های 86 تا 87 حدود 8 الی 9 ماه در این 32 ویترین فقط نقاشی های مجتبی رستمی به‌نمایش
گذاشته شده‌بود. این رخداد سبب شد تا کارهای هنرمند خوب شناخته شود و به علاوه اینکه هنرمندان
دیگر هم جذب شوند تا آثار خود را در این بخش برای نمایش و فروش بگذارند.
در ادامه باید به این مساله پرداخت که هنرمند علاوه بر معرفی خود و آثارش فرصت‌های بسیار مناسبی
بدست آورد. گاهی اوقات تغییر آدمی را به چالشی عظیم دعوت می‌کند. به عبارتی دیگر حضور مجتبی
رستمی به گالری جدید دستخوش تغییراتی در روند کاری و زندگی او شد. باید در نظر داشت که هنرمند
همچنان در مدارس به تدریس می‌پرداخت. از آنجایی‌که به یک فضای جدید برای خلق آثارش دست پیدا
کرده‌بود، در آنجا کلاس‌های خصوصی و نیمه خصوصی‌نقاشی هم برگزار می‌کرد، همچنین به
واسطه‌ی ویترین گالری بهشت سفارش کار در آنجا بسیار خوب بود، این به آن معناست که علاوه بر
شرکت‌هایی که برای دفتر خودشان سفارش کار می‌دادند، رهگذرانی هم که از آنجا عبور می‌کردند
سفارش‌های نقاشی مثل منظره، پرتره خودشان و … با سبک و سیاق مختلف داشتند. شرایط پیش‌آمده از
جمله اتفاقات خوبی بود که در دوران کاری هنرمند نقش مهمی ایفا می‌کرد. ناگفته نماند که در آن زمان
با توجه به گرایش جامعه بیشتر مردم علاقه داشتند که کارهای رنگ و روغن در منزل خود داشته‌باشند.
از این رو کارهای هنرمند با روش اجرایی رنگ روغن بیشتر شد و از مدادرنگی بیشتر برای آموزش
به هنرجویان بهره‌گیری و استفاده می‌شد. این تغییر زاویه کاری برای مجتبی رستمی همانطورکه
پیش‌تر به آن اشاره شد یک اتفاق نوین به شمار می‌آمد، چون گسترش فضای آثار هنرمند در
زمینه‌رنگ روغن بیش از پیش شد و همچنین در این زمینه هم هنرجویانی برای کلاس‌هایش ثبت‌نام
کرده‌بودند. در ادامه مجتبی رستمی به ابداعات در روش اجرایی رنگ و روغن دست‌پیدا کردکه منجر
به پیدایش سبک و سیاق خاص خودش شد و کمی نقوش برجسته هم چاشنی زیبایی و جذابیت آثار او
شده‌بود.
تهیه گزارش و تنظیم متن: شروین کندری